Regen, Overstromingen en Politieke Kool-Aid: Een Storm van Wanbeheer
Vorige week was ons “One Happy Island” allesbehalve zonnig. Zware regenval zorgde voor chaos op Aruba: straten veranderden in rivieren, huizen en bedrijven overstroomden, en auto’s bleven achter in het water. Alsof dat nog niet genoeg was, zorgden stroomstoringen voor nog meer problemen. Dit alles leidde tot één dringende vraag: Hoe kan dit nog steeds gebeuren?
Aruba boekt recordcijfers in het toerisme, breidt de luchthaven uit, opent binnenkort drie nieuwe hotels en heeft een regering die met een begrotingsoverschot pronkt. Onze infrastructuur zou deze successen moeten weerspiegelen. In plaats daarvan stort alles in bij de eerste regendruppel. Dit roept een ongemakkelijke vraag op: Waar is al dat geld gebleven?
Infrastructuur: De Vergeten Investering
Tijdens een recent politiek debat beweerde de premier dat middelen uit een eerder infrastructuurproject werden omgeleid om “levens te redden” tijdens de pandemie. Op het eerste gezicht klinkt dat nobel. Maar kijk iets beter, en je ziet de scheuren in dat verhaal—net zoals de scheuren in onze wegen.
Aruba leende meer dan een half miljard euro van de Nederlandse overheid tijdens de pandemie. In ruil daarvoor moesten we zware hervormingen doorvoeren en een deel van onze autonomie opgeven. Toch werd een deel van dat geld verkeerd beheerd, en de regering kwam haar afspraken met Nederland niet na. Het resultaat? Torenhoge rentetarieven als prikkel om beloften na te komen.
Het verkopen van deze acties als ‘levensreddend’ is niet alleen misleidend—het is een regelrechte belediging voor de bevolking. Premier Wever-Croes weet dit maar al te goed, maar ze weet ook dat het politiek handig is om deze Kool-Aid aan de massa en partijloyalisten te schenken. Zoals men zegt: een zoete koek wordt makkelijk geslikt. En dat geldt vooral als men het verhaal oppoetst met “redden van levens.”
Levens Redden of Politieke Dekmantel?
“Levens redden” werd de slogan van de regering, maar het is de moeite waard om te vragen: wie redt men precies? Het geld dat bedoeld was voor infrastructuur werd herverdeeld, maar waar blijft de verantwoordelijkheid voor de beloofde hervormingen die werden genegeerd?
Voor degenen wier huizen overstroomden, wier auto’s vast kwamen te zitten en wier bedrijven schade opliepen, draait dit niet om retoriek—maar om resultaten. Wie zijn zaakjes op orde heeft, komt niet voor zulke verrassingen te staan. Een écht levensreddende strategie had de infrastructuur versterkt vóór de ramp toesloeg, in plaats van de gemeenschap met de gevolgen te laten zitten.
Bubali Plas: Een Tijdbom
Regelmatige lezers van mijn column weten dat ik vaak de problemen rondom de Bubali Plas-waterzuiveringsinstallatie heb aangekaart—een symbool van verwaarlozing, inefficiëntie en slecht bestuur.
Deze keer, terwijl de regen met bakken uit de hemel viel, stond Bubali Plas opnieuw in de schijnwerpers. Beelden en video’s toonden donkere waterstromen die de oceaan instroomden, wat grote zorgen opriep. Ambtenaren beweerden dat het “alleen regenwater en modder” was. Maar toen de kleppen werden geopend, was het moeilijk te geloven dat er geen ongezuiverd rioolwater de zee in ging.
Ik had een discussie met een trouwe regeringssupporter over deze kwestie. Hij verdedigde de regering vurig – totdat ik vroeg of de premier zelf in dat water zou zwemmen om te bewijzen dat het veilig was. Zijn antwoord? “Nee, ze heeft het te druk.”
Ik dacht als Obama het kan….
“Prima,” antwoordde ik, “breng dan je kinderen een dagje naar dat strand.” Zijn reactie? “Natuurlijk niet, dat doe ik mijn kinderen niet aan.” De stilte die volgde was veelzeggend. Wie zwijgt, stemt toe. Schaakmat.
Het gaat niet alleen om het rioolwater—het gaat om het vertrouwen in degenen die verantwoordelijk zijn. Hoe lang blijven ze ons deze Kool-Aid voorschotelen en verwachten ze dat we het zonder vragen slikken?
Een Perfecte Storm van Verwaarlozing
De Bubali Plas-installatie is al jarenlang een probleem en werd genegeerd door opeenvolgende regeringen. Onderzoeken hebben de aanwezigheid van E. coli in de zee nabij Bubali Plas aangetoond. Nu grote hotelontwikkelingen zoals St. Regis en Iberostar erbij komen—met honderden kamers en duizenden extra spoelbeurten—staan we aan de rand van een crisis.
Wanneer infrastructuurbudgetten worden gekort, financieel toezicht ontbreekt en rioolstelsels overbelast raken, is een ramp onvermijdelijk. Als we niet snel handelen, zullen de gevolgen catastrofaal zijn—zowel voor de volksgezondheid als voor Aruba’s reputatie als toeristische bestemming.
Een Oproep tot Verantwoording
De timing van deze chaos, slechts enkele weken voor de verkiezingen, is ironisch. Degenen die verantwoordelijk zijn, zijn druk bezig handen te schudden, baby’s te kussen en te pronken met hun prestaties. Maar slogans en foto-ops repareren geen pijpleidingen en stoppen geen overstromingen.
Wie de verkiezingen ook wint, de volgende regering moet prioriteit geven aan infrastructuur—niet als verkiezingsbelofte, maar als een oprechte inzet voor de bevolking. Wie zijn bedje spreidt, moet erin liggen—en de tijd voor verantwoording is gekomen. De regenval heeft de scheuren blootgelegd, zowel letterlijk als figuurlijk, in de fundering van ons eiland. Nu is het tijd om opnieuw te bouwen voordat de volgende storm meer wegspoelt dan alleen modder.
De regen van deze week was een harde herinnering dat mooie cijfers en politieke retoriek niets betekenen als ze niet worden omgezet in echte verbeteringen. Laten we hopen dat de volgende regering het beter doet en Aruba geeft wat het werkelijk verdient: een vijfsterreninfrastructuur voor een vijfsterreneiland.
Tot volgende week, blijf veilig, blijf droog en vergeet niet mijn nieuwste blogs en podcasts te bekijken op www.lincolngomez.com. Tot snel!
